چگونگی خرید کفش ورزشی

کفش ایده ال به شکل پا و سبک دویدن وابسته است

زمانیکه بسیاری از کفش ها را برای بار اول می پوشید در آن ها احساس راحتی می کنید. اما تست واقعی زمانی است که چندین کیلومتر با آن ها بدوید. به زودی درخواهید یافت که کفش ایده ال بیشتر به شکل پا و سبک دویدن شما وابسته است تا به برندی که روی آن زده شده است.

انتخاب کفش ورزشی که مناسب شما باشد آسان است:

1-درابتدا سبک دویدن خود را مشخص کنید.

2- مجموعه ای از کفش ها را انتخاب کنید و نیازهای خود را بررسی نمایید.

3- سعی کنید کفشی را انتخاب نمایید که بهترین تناسب با پای شما را داشته باشد.

به طور کلی یک جفت کفش رانینگ بین 650 الی 800 کیلومتر ( 3 تا 4 ماه برای دوندگان منظم) دوام دارد. نگاهی به کفش های خود بیاندازید و چک کنید که آیا لایۀ میانی و خارجی فشرده و یا فرسوده شده است؟ اگر اینچنین است ممکن است زمان خرید کفش تازه باشد.

دسته بندی کفش های رانینگ

کفش دو جاده (Road-running shoes): برای پیاده روی بر پیاده روها و بر سطوحی با ناهمواری کم طراحی شده است. سبک و انعطاف پذیر  دارای لایه گذاری مناسب و با ثبات در طول گام های تکراری حتی بر روی سطوح سخت است.

کفش دو کوهستان (Trail-running shoes): برای مسیرهای خارج از جاده با سنگ، گل، ریشه و دیگر موانع طراحی شده است. عملکرد اینکفش ها با ایجاد آج های ویژه برای کشش بهتر و ایجاد استحکام برای ارائۀ ثبات، حمایت و حفاظت پا افزایش یافته است.

کفش های چند منظورۀ تمرینی (Cross-training shoes): با یک کفی ضخیم برای سالن ورزشی و تمرینات کراس فیت یا هر فعالیت تعادلی که  بیشترین تماس را با زمین دارند ترجیح داده می شوند.

 چگونه می دوید؟

اگر یک جفت کفش مستعمل دارید از الگوی ساییدگی کفی، برای کمک به تعیین مکانیک راه رفتن خود استفاده کنید.

پرونیشن (Pronation) الگوی ساییدگی متمرکز بر تنۀ پا و بخش کوچکی بر روی لبه خارجی پاشنه را نشان می دهد. هنگام برخورد پاشنه به زمین  حالت طبیعی پا قوس به داخل است. پرونیشن پایه (خنثی) به جذب ضربات و کاهش فشار بر زانو و مفاصل کمک می کند. این خصوصیت خنثی و طبیعی از نظر بیومکانیکی برای دوندگان بهتر و کارامدتر است

اورپرونیشن(Overpronation): چرخش بیش از حد پا به داخل، توسط الگوی ساییدگی در امتداد لبۀ داخلی کفش مشخص می شود. و یک حالت  اغراق امیزی از چرخش طبیعی پا به سمت داخل است. اورپرونیشن یک مشکل رایج است که اکثر دوندگان درگیر آن هستند. و باعث خطرات آسیب دیدگی و درد زانو در آن ها می شود. دوندگان با مشکل اورپرونیشن نیاز به کفش هایی دارند که ثبات و یا کنترل حرکتی آن‌ها را فراهم  آورد.

سوپینیشن(Supination) (انحراف پا به سمت خارج) که underpronation نیز نایده می شود توسط الگوی ساییدگی در امتداد لبۀ خارجی کفش مشخص می شود. که به خاطر چرخش به خارج پا در هنگام فرود اتفاق می‌افتد. تعداد نسبتاً کمی از دوندگان هستند که به این حالت می‌دوند و نیاز به کفش هایی با لایه گذاری مناسب و انعطاف پذیری بالا دارند.

دویدن با پای برهنه (یا با کفش ‌های برهنه شکل): در کفش های مرسوم در ابتدا پاشنه پا به علت داشتن لایه گذاری بیشتر و مرتفع بودن پاشنهکفش با زمین تماس برقرار می کند. برای دونده با پای برهنه وسط پا و یا جلوی پا است که ابتدا به زمین برخورد می کند.

انواع کفش های دو

کفش های خنثی: این کفش ها توسط افرادی با پرونیشن ملایم قابل استفاده است. اما برای دوندگان خنثی و یا افرادی که دچار سوپینیشن (انحراف پا به سمت خارج) هستند بهتر است. این کفش ها ضربۀ وارد شده را جذب می کنند و از قوس پا حمایت می کنند. بعضی از کفش ها با 50 درصد لایه گذاری بیشتر نسبت به کفش های معمولی می توانند ضربه های بیشتری را جذب کنند.

کفش های ثبات دهنده (Stability): برای دوندگانی است که انحراف ملایم تا متوسط پا به سمت داخل را نشان می دهند. آن ها اغلب پست‌های (Post) محکم را برای تقویت قوس پا در لایه میانی استفاده می کنند. این منطقه به شدن توسط اورپرونیشن تحت تأثیر قرار می گیرد.

کفش کنترل حرکت (Motion control): برای دوندگانی که اورپرونیشن ملایم تا شدید نشان می دهند بهترین است. در این کفش ها ویژگی  ‌هایی نظیر پاشنۀ محکمتر و یا طراحی خاصی برای مقابله با اورپرونیشن، وجود دارد.

کفش های برهنه شکل (Barefoot shoes): کفی این کفش ها حداقل محافظت را از خطرات احتمالی بر روی زمین فراهم می آورد. بسیاری از آن ها هیچ لایه گذاری در پاشنه ندارند و لایۀ بسیار نازکی از کفش – به کمی 3 تا 44 میلیمتر- بین پوست و زمین قرار می گیرد. در تمام این نوعکفش ها اختلاف ارتفاع پاشنه و پنجه صفر است. در مقایسه، اختلاف بین پاشنه و پنجه در کفش های دو مرسوم، 10 تا 122 میلیمتر است و لایه گذاری زیادی در پاشنه وجود دارد.

کفش ‌های مینیمالیستی (Minimalist shoes): این کفش ها بسیار سبک هستند و حمایت خوبی از قوس پا انجام نمی دهند. و اختلاف 4 تا 8 میلیمتری پاشنه و پنجه حرکت دو طبیعی و برخورد وسط پا با زمین را ایجاد می کند. این کفش ها دارای لایه گذاری و انعطاف پذیر هستند.

ویژگی های کفش های دو

رویۀ کفش های دو

• چرم مصنوعی با دوام، انعطاف پذیر و مقاوم دربرابر ساییدگی است و عمدتاً از نایلون و پلی استر مشتق شده است. چرم مصنوعی نسبت به چرم طبیعی سبک تر، دارای منافذ بیشتر است و زودتر خشک می شود.
• نایلون و نایلون مش مواد با دوامی هستند که برای کم کردن وزن و افزایش قابلیت تنفس کفش مورد استفاده قرار می گیرد.
• پوشش‌های TPU (اورتان ترموپلاستیک) در قسمت های قابل تنفس کفش (نظیر قوس و پاشنه) قرار می‌گیرند. آن‌ ها کوچک و مقاوم در برابر سایش هستند و به افزایش ثبات و دوام کفش کمک شایانی می‌نمایند.
• رویه های ضد آب و تنفسی نوعی غشا را در لایۀ داخلی کفش به کار می گیرد. این غشا درحالیکه اجازه تنفس به پا می دهد، از نفوذ رطوبت به داخل کفش جلوگیری می نماید. کفش هایی با این نوع غشا با کم کردن اندکی از قابلیت تنفس، پا را در محیط های مرطوب خشک نگه می دارند.  

لایۀ میانی کفش های دو

لایۀ میانی لایه گذاری و لایۀ ثبات بین رویه و کفی کفش است.

• EVA (اتیلن وینیل استات) نوعی فوم است که معمولاً برای لایۀ میانی کفش های دو به کار می رود. معمولاً در کفش ها از یک لایه ازEVA استفاده می کنند. در بعضی از کفش ها برای ایجاد انعطاف پذیری خاص از تراکم های مختلف از EVA استفاده می کنند.

• پست‌ها (Post) مناطقی هستند که از EVA محکم تر ( تراکم دوبرابر، تراکم چهاربرابر، تراکم چند گانه و فشرده سازی بیشتر) استفاده کرده و قسمت های سخت تر و متراکم تر را به لایه میانی اضافه می کند. که بیشتر در کفش های ثبات دهنده یافت می شوند. پست ها  برای کاستن سرعت پرونیشن و یا افزایش دوام استفاده می شوند. پست‌ های میانی قوس پا را (که پرونیشن بشدت بر آن تأثیر می‌گذارد) تقویت می‌نماید.

• صفحات یا پلیت‌ها از مواد نازک و تا حدودی انعطاف‌پذیر ( اغلب نایلون یا TPU) هستند که قسمت جلوی پا در کفش را محکم می کند. این مواد بیشتر در کفش های کوهستان برای محافظت از پا در زمان برخورد با ریشه ها و سنگ ها استفاده می شوند.

•  میله یا شنک (Shank)، لایۀ میانی را محکم کرده و از پاشنه و قوس پا محافظت می کند. آن ها استحکام کفش را برای راه رفتن در زمین  های سنگلاخی افزایش می دهند.

• TPU (اورتان ترموپلاستیک) یک پلاستیک انعطاف‌پذیر است که به عنوان ثبات ‌دهنده در برخی از لایه های میانی به کار می‌رود.

لایۀ خارجی کفش های دو

در بیشتر کفش های جاده در قسمت پاشنه از لاستیک کربنی متراکم و درشت استفاده شده است. در قسمت جلوی پا از لاستیک متخلخل استفاده شده که زیرسازی بهتری را فراهم می کند. دوندگان کوهستان کفش هایی با لایۀ خارجی ساخته شده از لاستیک کربنی را برای مقاومت در برابر سایش ترجیح می دهند. درحالیکه دوندگان در جاده کفش هایی با زیرۀ لاستیک متخلخل را ترجیح می دهند چون در این حالت کفش سبک تر خواهد بود.

تفاوت ارتفاع پاشنه و پنجه

تفاوت ارتفاع پاشنه و پنجه افت یا دراپ (Drop) نامیده می شود. این امر بر چگونگی برخورد پا به زمین هنگام فرود اثر می گذارد. دراپ کم تا متوسط ( 0 تا 8 میلیمتر) با عث تماس جلو وسط پا در ابتدا می شود. درحالیکه دراپ بالا ( 10 تا 12 میلیمتر) با عث برخورد پاشنه به زمین در  ابتدا می گردد.

توجه کنید که دراپ و لایه گذاری مستقل از همدیگر هستند. ممکن است کفشی با لایه گذاری بالا اما با دراپ صفر و یا کم باشد.  

جام یا پشتی پاشنه Heel Counter

این امر به ساختار محکم اطراف پاشنه اشاره دارد. که فراهم کنندۀ کنترل حرکت و تکمیل کنندۀ محافظت پاشنه است و لایه گذاری را به پاشنه اضافه می کند. این خصوصیت به دوندگانی که دارای مشکلات تاندون آشیل هستند کمک می کند.

پست‌های داخلی (Medial Post) یا تورشن بار (Torsion Bar)

این ها در دو طرف کفش برای کمک به کنترل بیش از حد پا به سمت داخل و یا خارج طراحی شده است.

ترجمه شده توسط تیم Osport

استفاده از این مطلب با ذکر منبع بلا مانع است.

منبع: سایت www.rei.com 

منبع : چگونگی خرید کفش ورزشی

ورزش  ، فروشگاه ورزشی ، مربیان و باشگاه ها ، استعدادیابی ورزشی ، ویدئوهای ورزشی ، تورها و بلیط های ورزشی ، مسابقات و چالش های ورزشی ، علم ورزش ، محصولات رزمی ، محصولات فیتنس ، محصولات ورزش های آبی ، پیشنهاد شگفت انگیز ، محصولات پزشکی ورزشی ، آدیداس ، لینینگ ، چمپکس ، نایک